Ankh Gussinklo

Dichterskringe

Ze laest,
ze luustert,
laeft zich in,

d’r is maor een zin
wie-t eur boeit:

“Wee zol
d’n besten waen . . .“

Ankh Gussinklo

Verlaorne raakt . . .

Ik was
de knippe kwiet,
met honderd gulden.

Den
kump wal weer,
dacht ik,
den is wal argens.

Maor
toen ik indertied
mi’jzelf
verlaorne was,
toen was ik
nargens . . .