Tim Sodmann
Herr von Ribbeck auf Ribbeck im Havelland
De Heer van Ribbeck up Ribbeck in’t Havelland,
Hadd in sien’n Gaoren ‘nen Peerboom eplant,
Un kwam de güllene Harwestiet
Un de Peeren löchten wiet un siet,
Daor stoppen, as’t Klock twalve van’n Torne schull,
Denn van Ribbeck sick beide Taschen vull,
Un kwam in Klumpen enn Jungen daoher,
So reep he: “Junge, wiste ‘ne Beer?”
Un kwam enn Maiken, so reep he: “Lütt Dirn,
Kumm man röwer, ick hebb ‘ne Birn.”
So bleef dat veele Jaore büs dann
Denn van Ribbeck up Ribbeck an’t Starwen kwam.
He föhlen sien Enne, ‘t was Harwestiet,
Weer lachen de Peeren wiet un siet;
Dao sach van Ribbeck: “Ik bün ervan af.
Lecht mi ‘ne Peere met in’t Graf.”
Un dree Dage daornao, was’t met emm ut,
Men droch denn van Ribbeck ut’t Heerenhus ‘rut.
Alle Buren un Wönner met bedröwet Gesicht
Sangen “Jesus, Du miene Toversicht”,
Un de Kinner klaogen, dat Hatte schwäör:
“He is dod nu. Wel gift us nu ‘ne Beer?”
So jaommern de Kinner. Dat was nich recht –
Ach, de kannden denn ollen Ribbeck schlecht;
Denn Nieen, daorteggen, denn knusert un spaort,
Hölt Park un Peerboom strenge verwaort.
Mor denn Ollen, denn wuss doch wal best,
Wu’t met sien’n Sönn sollde wessen in’t lest,
Denn wuss akkraot, wat he daomaols leet maken,
As he sick ‘ne Peere in’t Graff leet packen.
Noch kinne dree Jaore heff’t dann al eduurt
Dat ut de Peere enn Peerenboom wurd.
Un de Jaore kümpt un de Jaore gaot,
Längst öwwer sien Graff enn Peerenboom staot,
Un in de güllene Harwestiet
Löcht et nu all weer wiet un siet.
Un löp enn Jung’ öwer’n Karkhof her,
Kümp sacht ut denn Boome: “Wiste ‘ne Beer?”
Un kümp enn Maiken, so wispelt’t: “Lütt Dirn,
Kumm man röwer, ick gef’ di ‘ne Birn.”
So schenket Säägen no ümmers de Hand
Van denn Ribbeck up Ribbeck in’t Havelland.